به گزارش مشرق، تراکتورسازی و به فاصله یک شب ذوب‌آهن؛ ناکام‌های این فصل فوتبال ایران در یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا؛ پیش از این دو تیم نیز سپاهان در مرحله گروهی و نفت در پلی‌آف حذف شدند تا فوتبال ایران در جمع 8 تیم برتر آسیا نماینده‌ای نداشته باشد. این یک اتفاق تکراری برای فوتبال ایران است، فوتبالی که سال‌هاست دیگر رنگ باخته و آن شادابی و نشاط را ندارد. تمام آمال و آرزوهای تیم‌هایش هم فقط کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیاست. تیم‌هایی که ابتدای فصل میلیاردی خرج بازیکن و مربی می‌کنند تا سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را بگیرند و وقتی به این هدف رسیدند، دیگر برنامه‌ای برای موفقیت ندارند.
آخرین قهرمانی فوتبال باشگاهی ایران در آسیا مربوط به فصل 93-1992 است که پاس موفق شد بر قله فوتبال آسیا بایستد. پس از آن حاصل تلاش فوتبال ایران فقط دو بار فینالیست شدن بدون قهرمانی (سپاهان 2007 و ذوب‌آهن 2010) و یک بار حضور در نیمه نهایی (استقلال 2013) بود. نفت تهران هم سال گذشته با آخرین توان خود توانست تا مرحله یک چهارم نهایی پیش برود و دریغ که این ناکامی‌ها همچنان ادامه دارد.
فوتبال ایران سال‌هاست نتوانسته به عنوان خوبی برسد و این ناکامی‌های ادامه‌دار هم هیچ وقت زنگ خطری برای فوتبال ایران نبوده است. نه مدیران عالی رتبه ورزش و فوتبال و نه مدیران میانی که در باشگاه‌ها فعالیت می‌کنند، برنامه‌ریزی مناسبی برای موفقیت در آسیا نداشتند. موفقیتی که همیشه بیشترین شانس را برای فوتبال ایران قائل می‌شدند، اما سال‌هاست که فوتبال ایران با کم‌کاری‌ها این شانس را به تیم‌های قطری و اماراتی داده است. شرایط به گونه‌ای پیش رفته که فوتبال ایران در رنکینگ فیفا رتبه اول تیم‌های آسیایی را در اختیار دارد، اما در جمع هشت تیم برتر باشگاهی جایی ندارد. امارات دو تیم، قطر و ازبکستان یک تیم از غرب آسیا در جمع 8 تیم برتر آسیا دارند و سهم فوتبال چین و کره‌جنوبی هم دو تیم است و این زنگ هشدار شاید باز هم به گوش مدیران فوتبال ایران اثری نداشته باشد.
در اینکه تمام هم‌وغم تیم‌های ایرانی کسب سهمیه آسیایی شده شکی نیست. استقلال خوزستان به قهرمانی لیگ برتر می‌رسد، اما سرمربی این تیم به دلیل اینکه مدیران باشگاه به فکر تقویت تیم برای حضور در آسیا نبودند، این تیم را ترک می‌کند. اگر واقعاً مدیران فوتبال ایران و مدیران باشگاه‌ها ذره‌ای به فکر اعتبار فوتبال باشگاهی کشورمان در آسیا هستند، باید فکری برای این ناکامی‌ها کنند و در این بین استقلال خوزستان، پرسپولیس، استقلال و احتمالاً ذوب‌آهن یا تراکتورسازی هم باید برنامه‌ریزی مناسب‌تری برای فصل آینده لیگ قهرمانان آسیا داشته باشند. در غیر این صورت آمال و آرزوهای فوتبال ایران همچنان فقط کسب سهمیه آسیا خواهد بود.
آخرین قهرمانی فوتبال باشگاهی ایران در آسیا مربوط به فصل 93-1992 است که پاس موفق شد بر قله فوتبال آسیا بایستد. پس از آن حاصل تلاش فوتبال ایران فقط دو بار فینالیست شدن بدون قهرمانی (سپاهان 2007 و ذوب‌آهن 2010) و یک بار حضور در نیمه نهایی (استقلال 2013) بود. نفت تهران هم سال گذشته با آخرین توان خود توانست تا مرحله یک چهارم نهایی پیش برود و دریغ که این ناکامی‌ها همچنان ادامه دارد.
فوتبال ایران سال‌هاست نتوانسته به عنوان خوبی برسد و این ناکامی‌های ادامه‌دار هم هیچ وقت زنگ خطری برای فوتبال ایران نبوده است. نه مدیران عالی رتبه ورزش و فوتبال و نه مدیران میانی که در باشگاه‌ها فعالیت می‌کنند، برنامه‌ریزی مناسبی برای موفقیت در آسیا نداشتند. موفقیتی که همیشه بیشترین شانس را برای فوتبال ایران قائل می‌شدند، اما سال‌هاست که فوتبال ایران با کم‌کاری‌ها این شانس را به تیم‌های قطری و اماراتی داده است. شرایط به گونه‌ای پیش رفته که فوتبال ایران در رنکینگ فیفا رتبه اول تیم‌های آسیایی را در اختیار دارد، اما در جمع هشت تیم برتر باشگاهی جایی ندارد. امارات دو تیم، قطر و ازبکستان یک تیم از غرب آسیا در جمع 8 تیم برتر آسیا دارند و سهم فوتبال چین و کره‌جنوبی هم دو تیم است و این زنگ هشدار شاید باز هم به گوش مدیران فوتبال ایران اثری نداشته باشد.
در اینکه تمام هم‌وغم تیم‌های ایرانی کسب سهمیه آسیایی شده شکی نیست. استقلال خوزستان به قهرمانی لیگ برتر می‌رسد، اما سرمربی این تیم به دلیل اینکه مدیران باشگاه به فکر تقویت تیم برای حضور در آسیا نبودند، این تیم را ترک می‌کند. اگر واقعاً مدیران فوتبال ایران و مدیران باشگاه‌ها ذره‌ای به فکر اعتبار فوتبال باشگاهی کشورمان در آسیا هستند، باید فکری برای این ناکامی‌ها کنند و در این بین استقلال خوزستان، پرسپولیس، استقلال و احتمالاً ذوب‌آهن یا تراکتورسازی هم باید برنامه‌ریزی مناسب‌تری برای فصل آینده لیگ قهرمانان آسیا داشته باشند. در غیر این صورت آمال و آرزوهای فوتبال ایران همچنان فقط کسب سهمیه آسیا خواهد بود.
